ریچارد باخ در کتاب یگانه اش این گونه می نویسد:

شمایان زندگی هستید، شکل پردازان. نه به تیغ شمشیر خواهید مُرد و نه به گذر سال ها، بلکه از درگاهی به درگاه دیگر و از اتاقی به اتاق دیگر خواهید رفت. هر اتاق، کلمه ای برای گفتن و هر معبر، ترانه ای برای خواندن به شما خواهد بخشید!

و ما پارسیان همیشه می خوانیم:

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...