ریچارد باخ در کتاب یگانه اش این گونه می نویسد:
شمایان زندگی هستید، شکل پردازان. نه به تیغ شمشیر خواهید مُرد و نه به گذر سال ها، بلکه از درگاهی به درگاه دیگر و از اتاقی به اتاق دیگر خواهید رفت. هر اتاق، کلمه ای برای گفتن و هر معبر، ترانه ای برای خواندن به شما خواهد بخشید!
و ما پارسیان همیشه می خوانیم:
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...
نوشته هاتون رو خوندم
وبلاگ فوق العاده ای دارید
از هیچ جمله ای نمیشه ساده گذشت
برای این که دیگر گریه نکند، آینه ی روبرویم را شکستم!
مرسی. خوشحالم که همه رو با دقت خووندین. خوشحال می شم باز هم بهم سر بزنید.